کمی تا قسمتی شوخـی .....

چون اشکی افتادم به راحت در جوانی

چون آهی پیچیدم به دشت زندگانی

اما تو رفتی مانده ام تنهای تنها

ناامید و خسته هرجا....

لبخندت هر شب در خیالم می تراود

چشم تو شعر آشنایی می سراید

در قلبم آیا شعله ای از عشق دیرین مانده برجا!!!!

من بهاران را در تو می جویم

قصه ی دل را با تو میگویم

ماندم تنها........

می روم بی تو مرغک زیبا

کی دگر سازیم آشیان بر جا

بازآ بازآ................

قصه ی من و غم تو
قصه ی گل و تگرگ
ترس بی تو زنده بودن
ترس لحظه های مرگ
ای برای با تو بودن
باید از بودن گذشتن
سر به بیداری گرفته
ذهن خواب آلوده ی من
همیشه میون قاب
خالی در های بسته
طرح اندام قشنگت
پاک و رویایی نشسته
کاش میشد اما نمی شه
این مرام روزگاره
رفتنت همیشگی بود
دیگه بر گشتن نداره...
کاش میشد دوباره باغچه پر گل های تو باشه
غنچه ی سپید مریم
با نوازش تو باشه
کاش می شد اما نمیشه
نمیشه بیای دوباره
رفتنت همیشگی بود
دیگه بر گشتن نداره.........

هرچی آرزوی خوب مال تو

هرچی که خاطره داری مال من

اون روزای عاشقونه مال تو

این شبای بی قراری مال من

منم و حسرت با تو ما شدن

تویی و بدون من رها شدن

آخر غربت دنیاست مگه نه!!!!؟؟

اول دوراهی آشنا شدن

تو نگاه آخر تو

آسمون چله نشین بود

دل تو شکسته بودن همه ی قصه همین بود

می تونستم با تو باشم مثل سایه مثل رویا

                     اما بیدارم و بی تو مثل تو تنهای تنها