کمی تا قسمتی شوخـی .....

ما آدمها فرصت زیادی نداریم برای خوب بودن و خوبی کردن. عاشق شدن و دوست داشتن.!! تا دیر نشده٬ تا وقت هست٬ تا فرصت داریم ٬بیایم به همدیگه بگیم که چقدر همدیگر رو دوست داریم... بیایم تمام اون حرفایی رو که می خوایم به هم بگیم ٬بگیم.!!! اون حرفها و کارهایی که همیشه توی دلمون بوده و هست٬اون کلمه ها و جمله های قشنگی که با شنیدنش هم خودمون شاد میشیم ٬هم بقیه. باید نثار کرد٬باید رها کرد.!!! اون چیزهایی که می خوایم و نمی تونیم٬ اونی که می خوایم و نمی تونیم بهش برسیم٬! بیاییم حد اقل حالا که فرصت زندگی کردن رو هنوز داریم بگیم... بیاییم این لحظه های عمرمون رو با چیزها و کسانی که دوست داریم سپری کنیم. بیایم عاشق باشیم. عاشق واقعی!!! پاک و زلال و آبی. بیاییم یه گوشه ای از رویا هامون رو به حقیقت تبدیل کنیم. کمک کنیم٬ صبور باشیم٬مرهم و محرم باشیم. از خودم شروع میکنم برای بهترینم... من با یه سبد پر از گلهای رز قرمز و مریم٬ در یک شب مهتابی پر ستاره زیر قشنگ ترین نور مهتاب عاشقی٬ در کنارتم... قشنگ ترین و بهترین و ناب ترین جملات رو با تو خواهم گفت. می گویم که پاک ترینی٬بهترینی می گویم که خوب ترینیو ناب ترینی..عزیزترینی. غزلهای عاشقانه رابا تو زمزمه خواهم کرد. و با هم خواهیم گفت که : گفتنی ها کم نیست من و تو کم گفتیم دیدنی ها کم نیست من و تو کم دیدیم... و زندگی چیزی نیست که لب طاقچه ی عادت از یاد من و تو برود. برای همه بهترینها رو آرزو میکنم.